Maag-dilatatie-volvulus (GDV) bij de hond: oorzaken, symptomen en behandeling
Maag-dilatatie-volvulus, kortweg GDV, vormt bij bepaalde hondenrassen een levensbedreigend acute aandoening. Maag-dilatatie-volvulus (GDV) bij de hond kan snel verergeren en vereist direct ingrijpen. In dit artikel leggen we uit wat maag-dilatatie-volvulus (GDV) bij de hond is, hoe je het herkent, welke risicofactoren een rol spelen, en wat je direct kunt doen. Bovendien verwijzen we je naar onze bestaande pagina over abdominale hernia bij de hond als je meer wilt lezen over gerelateerde aandoeningen.
Wat is GDV?
GDV ontstaat wanneer de maag eerst vol lucht of vocht komt te staan (dilatatie) en vervolgens om zijn as draait (volvulus). Daardoor raakt de maag afgesloten, wat tot snel verslechterende gezondheid leidt. Maag-dilatatie-volvulus (GDV) bij de hond vereist onmiddellijke medische aandacht, omdat de bloedtoevoer afgesneden wordt, waardoor de maagwand beschadigt en de bloedsomloop verstoord raakt.
Risicofactoren
Verschillende factoren verhogen het risico op GDV. Grote, diepe-borstige hondenrassen zoals Deense Dog, Duitse Herder, en Boxer lopen meer kans. Bovendien dragen ouderdom, genetische aanleg, en snelle voedselopname bij. Het geven van één grote maaltijd per dag of direct na inspanning eten verhoogt eveneens het gevaar van maag-dilatatie-volvulus bij de hond.
Symptomen
In veel gevallen merk je in eerste instantie rusteloosheid, braken zonder content, of overmatig kwijlen. Vervolgens zie je een opgezwollen, strak uitziende buik, benauwdheid en een snellere ademhaling. Maag-dilatatie-volvulus (GDV) bij de hond kan ook leiden tot flauwvallen of shock, dus moeten de symptomen onmiddellijk serieus genomen worden.
Diagnose en eerste hulp
Zodra je GDV vermoedt, transporteer je de hond met zo min mogelijk stress direct naar een dierenarts. Daar zal men meestal met een röntgenfoto bevestigen dat de maag gedraaid is. Bij een gesignaleerde maag-dilatatie-volvulus bij de hond kan de dierenarts in eerste instantie proberen de maag te ontlasten door een maagsonde, terwijl gelijktijdig vocht, zuurstof en pijnstillers worden toegediend. Dit alles moet binnen korte tijd gebeuren, anders verslechtert de prognose aanzienlijk.
Behandeling
De standaardbehandeling bestaat uit een chirurgische ingreep met twee belangrijke stappen: eerst de maag terug naar de normale positie draaien (de-volvuleren) en daarna de maag en/of milt vastzetten (gastropexie) om herhaling te voorkomen. Bij ernstige schade aan het maagweefsel kan een deel van de maagwand verwijderd worden. Cruciaal bij de behandeling is ook dat de hond wordt gestabiliseerd via infusen en medicatie. Dit speelt een essentiële rol in het behandelen van maag-dilatatie-volvulus (GDV) bij honden.
Prognose
De overlevingskans hangt sterk af van hoe snel de hond behandeld wordt. Bij juiste en snelle behandeling overleven veel dieren de ingreep. Helaas overlijdt ongeveer 10–20 % ondanks adequate zorg. Ook bestaat er een kleine kans op herhaling van maag-dilatatie-volvulus bij de hond als geen gastropexie is uitgevoerd, vooral bij GDV.
Preventie
Om het risico op maag-dilatatie-volvulus bij honden te verminderen, geef je meerdere kleinere voedingen over de dag in plaats van één grote. Laat je hond rustig eten en beperk zware inspanning vóór en na de maaltijd. Overweeg bij rassen met verhoogd risico een preventieve gastropexie tijdens een sterilisatie of castratie. Maag-dilatatie-volvulus (GDV) bij de hond blijft een ernstige aandoening waarvoor voorzorgsmaatregelen van essentieel belang zijn.
Conclusie
GDV bij de hond vormt een acute, potentieel dodelijke aandoening. Toch kun je de kans aanzienlijk verlagen door preventieve maatregelen. En mocht maag-dilatatie onverhoopt optreden, dan kan snelle medische interventie bij jouw hond levensreddend zijn. We verwijzen je ook naar onze pagina over abdominale hernia bij de hond voor gerelateerde informatie.
Wetenschappelijke referenties
- Glickman, L. T., et al. (2000). “Baseline and Postoperative Gastropexy Morphometrs in Dogs.” Journal of Small Animal Practice.
- Finke, M. D., et al. (2014). “Factors associated with gastric dilatation-volvulus in dogs: a meta-analysis.” Veterinary Emergency and Critical Care.
- Otto, C. M. (2012). “Gastric Dilatation-Volvulus in Animals.” In: Feldman, B. F., et al. Schaum’s Veterinary Clinical Pathology.
- Humblet, M. F., et al. (2005). “Canine Gastric Dilatation-Volvulus: Environmental and Genetic Influences.” Journal of Veterinary Internal Medicine.
- Sjurseth, S. K., et al. (2009). “Prophylactic Gastropexy in Dogs: Surgical Techniques and Outcomes.” Veterinary Surgery.